Dag 10, vrijdag 21-07-2006

Om 5.30 uur opgestaan, geschoren, gebadderd, tanden gepoetst en vreselijke diarree, is het de hitte, het voedsel of de alcohol? Van de boot, uit de grote bagage, norit gehaald en heerlijk in het dorp rondgelopen, het leven komt erg langzaam op gang, alle jongeren gaan met gereedschap een boot in naar de overkant. Ontbijten, eitje, vruchten, brood, ‘la vache’, thee, heerlijk. Nu varen we met de boten naar de grotten van Pac Ou en de bootsman moet af en toe flink laveren, er zijn door de pittige stroming nogal veel hoge golven. Hij doet dit erg goed en we genieten van zon, uitzicht en het ééntonige gebrom van de motor en zien al op afstand de grotten op een kruising van de Mekong en de Ou. Overal in de grotten liggen en staan grote, kleine, houten, stenen en metalen Boeddha’s en om de bovenste grot te bezichtigen moet je heel  wat traptreden beklimmen, we hebben even  wierook, bloemen en kaarsen geofferd, het was  de moeite van het klimmen waard. Met een  pakketje snow (verfrissingdoekje) van Manna de  boot in en na een half uur komen we bij Ban Xai  Hai, het Láolàodorp, aan. Je kunt hier allerlei  smaken testen en ze zelfs met slangen,  duizendpoten en schorpioenen kopen. Dat niet  alleen, er is van alles, opiumpijpjes, shawls,  lappen, houtsnijwerk, sieraden, bedenk het maar  en de Kippen gaan van hand tot hand, we lijken wel opkopers. Eer we er erg in hebben zijn we in Luang Prabang, je vaart over de rivier, geniet van al het groen van het woud en ineens zijn er grote stenen traptreden vanaf het water omhoog, dat is de aanlegsteiger en we worden boven opgewacht door 3 tuk-tuks die ons met bagage naar onze hotels brengen. In een tuk-tuk voor ons zien we ineens vrienden uit Bergen op Zoom zitten, we roepen wat heen en weer en zijn allemaal verbaasd, vreemde gewaarwording. We slapen in het Ramahotel, erg luxe kamer met airco en goede douche. Lekker opgefrist en de stad in, het is heel provinciaals, rustig en overweldigend al die tempels en monniken. Vooral Veerle is erg onder de indruk en krijgt steeds weer handkusjes van de novices,  die ook hier hun  Engels moeten oefenen en ze is erg  gecharmeerd van hun bescheidenheid  en hun onderhuidse rebellie en roept  dus regelmatig dat ze ook wel in een  klooster wil leven hier. Lekker  gegeten en daarna over de  avondmarkt gekuierd en onze ogen  uitgekeken, prachtige kleden,  lekkere hapjes, handgeschept  papier,  souvenirs, dit is dan ook  echt een stad met toeristen en daar  hadden we nog niet veel van gezien.