Dag 9, donderdag 20-07-2006

’s Morgens heerlijk uitgeslapen uit mijn bed gekomen, gedoucht en lekker gegeten in de ontbijtzaal van dit voormalige militaire complex, waar je gewekt wordt door de Laotiaanse ochtendpost, die alle taken van de dag vermeld en erg opwekkende muziek draait. We hebben  omelet (spiegelei) met brood, lekker en  toen weer op weg. Onderweg  merk ik  dat  ik mijn ploffertje ben  vergeten,  maar het  lijkt wel alsof  het geluk met me speelt,  want in het  eerste het beste  dorp ziet  Veerle  een kind met zo’n ding.  Hier dus nu  een Pom Lo gekocht van  Pahm, een  erg  guitig ventje met lieve familie  en ik krijg  een lading besjes mee om  te schieten. Dit  dorp behoort tot de  Stripe Mongh, te  herkennen aan de  strepen in hun dracht.  Ze hebben er  ook erg lekkere lychees,  door  Yvonne gekocht! Onderweg komen we ook nog een Black Mongh dorp, met veel paarden en een Red Mongh dorp, met prachtig borduurwerk tegen. De weg is nu zo slecht dat we twee keer een grote kei tegen de onderkant van de bus krijgen. We passeren een prachtige kermiswagen met de hele draaimolen op de wagen gebonden. In Bai Man liggen de boten al klaar om ons over de Nam Ou te varen, het lijkt wel de Li-rivier bij Guilin in China. Kinderen zijn  heerlijk in de modder aan het   spelen, zwemmen en duiken  dat het een lust is.  Heerlijke moessonbuien, die wat uit de  hand lopen,  dekzeil erover en varen maar. Door een  tegenligger  krijgt Chantal een lading water over zich heen, maar  we genieten wel hoor, iedereen onder regencapes,  de    tassen ook en regelmatig even schuilen onder een  extra  paraplu. Nu zitten we in en vissersdorp van  de Thai Lu,  met mannen met tattoes van knie tot  navel, een soort  broeken met blauwe patronen. Heel  veel fuikenvlechters  en aan het eind van het dorp  spelen de plaatselijke mannelijke pubers  Katow met  een bamboebal, erg  intensief  in deze vreselijke  hitte. Er zijn ook veel vaders  en moeders die met  hun  baby’s rondsjouwen, heel erg lief  en ze zeggen  allemaal dat Veerle Nam Lai is, dit betekent  dus mooi. We worden verwelkomd met heuse echte  boomschorsthee en hebben al weer een paar Làoláo’s op en ik voel me al weer zatjes worden. Na 2 Laobeer en 4 Làoláo kijgen we het avondeten binnen geserveerd;  soep met tofu, andijvie met paddestoe-  len, eend,  aubergine,  komkommer,   rotanscheut  met saus,  sticky rice   (kleefrijst),      heerlijk. We zitten  allemaal op  de  grond en ondertussen  wordt  er flink  gesleept met draden en  grote boxen  en  we  denken dat we een  soort  karaoke-avond  zullen hebben.  Wij  moeten op  bankjes voor  het huis  van  Fun, de “head of  the village”  gaan  zitten, terwijl de bewoners  ondertussen  de restjes opeten.  We zijn dus  al uit  beleefdheid maar aan het oefenen  geslagen,  totdat we van Manna te horen  krijgen dat we  met gevouwen handen iemand ten dans moeten  vragen. Het is gewoon Laodisco onder een imposante sterrenhemel en helaas zijn er niet zo veel Lao’s om mee te dansen, die staan in de donkerte van de huizen toe te kijken. Van ons hoeft dit eigenlijk niet zo, het voelt erg opgelegd aan, maar het is wel gezellig. Na het tanden poetsen en wassen met een miezerig straaltje van de pomp liggen we onder de klamboe in de moordende hitte, die als een loden deken op je ligt, er staat geen zuchtje wind, maar we vallen snel in slaap.