Dag 13, maandag
24-07-2006
Heerlijk
geslapen,
lekker gedoucht, laatste spullen ingepakt en
tas naar beneden. Even nog 2
Katowballen om de hoek gekocht en gaan ontbijten. Met een
prachtige, opvallende
roze bus met dito ruchegordijntjes naar Phonsavan.
Lekker ritje en bij een truckersdorp op 1750 m hoogte ( Jos
heeft een
hoogtemeter) koffie gedronken. Bij de volgende stop op een
groot kruispunt
lekker soep gegeten en ondertussen barst daar toch een
moessonbui los, dit
hebben we nog niet meegemaakt, hele zwembaden tegelijk komen
uit de hemel
vallen. Toen weer verder en ineens verandert het landschap,
het lijkt wel de
binnenlanden van Spanje, al die dennenbomen en die
hoogvlakte. Het past hier
helemaal niet en zo af en toe nog een verdwaalde papaja- of
bananenboom,
trouwens het lijkt ook wel Zwitsers met die koeien. Maar wat
blijkt, dit gebied
heeft 500 kilo bom per inwoner te pakken gekregen tijdens de
Vietnamoorlog, het
schijnt het meest gebombardeerde stuk grond ter wereld te
zijn. Phonsavan is een
provinciaals stadje,
waar de welvarendheid duidelijk te zien is, tussen de hutten staan
prachtige
nieuwe stenen huizen, het lijkt ook eerder een dorp. De oude stad Xieng Kouang is volledig van de
aardbodem gevaagd en het heeft heel wat jaren geduurd eer het leven
weer op
gang kwam. Onderweg hier naartoe hebben we geloof ik twee auto’s
gepasseerd, zo
rustig is het en het is heus een goede weg, maar het tekent
ook het
toeristische gehalte
hier. De route is gevaarlijk zegt de reisgids. We zijn
naar de markt geweest en hebben
daar eekhoorns, bisamrat, kikkers, krekels en
wespen gezien en natuurlijk groentes, vlees, vis en lekkere
hapjes! Daarna weer
super lekker gegeten en in de aardedonkerte naar het hotel
teruggelopen, want
we zijn weer eens zaklampen vergeten, gelukkig worden we
regelmatig door
bliksemflitsen bijgelicht. In het hotel nog met Betty,
Rob, Dini, Yvonne, Wim,
Kaat en Chantal zitten kletsen en genieten van paddestoel
Láolào en koffie.
|