Dag 15, woensdag 26-07-2006

 
Om 3 uur al wakker en gewoon maar blijven liggen totdat het tijd wordt om te douchen en ontbijten. Toen op weg naar Vang Vieng met de bus, een groot gedeelte is de zelfde route en bij het kruispunt gaan we naar het zuiden en daar zie je het gebied ook duidelijk veranderen in een karstgebergte, erg mooi om te zien en de bouwstijl van de huizen zie je ook weer veranderen. We zitten in Vang Vieng aan de rivier de Nam Song en hebben een prachtig uitzicht over een steile heuvel aan de overkant, in deze omgeving barst het van de backpakkers, want je kunt hier met kajak of autoband de Nam Song afzakken en met gehuurde fietsen kun je de omgeving goed verkennen, grotten bezoeken en wanden beklimmen.  Na al dat sporten ga je hier in één van de vele  restaurants op ligbanken liggen eten en  ondertussen genieten van films, die je zelf uit  kunt zoeken, op grote tv-schermen. Er is zelfs  een restaurant waar continu ‘Friends’ te zien is,  het moet toch niet gekker worden! Terwijl de  kinderen heerlijk in het internetcafé zitten en  hun sociale contacten bijwerken, genieten wij van  een bak heerlijke koffie met gebak. Daarna  lopen we nog wat door de hoofdstraat die hier nu ook mooi geasfalteerd wordt en komen bij Wat Kang, de Wat in het centrum van dit stadje en kwamen met Veerle in gesprek met een monnik en de abt ( 27 jaar), het regende en we moeten op een bankje komen zitten en van alles  vertellen. Ik vertel dat ik voor de klas sta en  ineens vraagt de abt of ik niet 10 minuutjes  engelse les wil geven. Na enige uitleg met het  boek erbij doe ik dat dus, het is me een hele  ervaring zo’n klas met oranje voor mijn neus,  het wordt dus 3 kwartier met uitspraak en  beurten. Er is maar één boek voor de hele  klas, de assistent schrijft alles op het bord
en die legt weer in het Laotiaans uit wat een  woord betekent, ik maak er dan nog een  tekening bij. Het is erg leuk, vooral het  oefenen van de uitspraak! Daarna nog een offer aan Boeddha gebracht en dan moeten we met de abt naar boven en mag ik nog een offer brengen aan Boeddha in zijn persoonlijke vertrek, terwijl Marion als vrouw natuurlijk nederig voor de drempel geknield blijft wachten totdat ik klaar ben. Dan moeten we op de veranda boven gaan zitten en krijg ik 2 paarsrode gevlochten bandjes rond mijn pols, terwijl de abt er gezangen bij houdt, dit alles voor een voorspoedige reis door Laos waarbij Boeddha me welgezind zal zijn. Ditzelfde herhaalt hij bij Marion en  daarna moet ik Veerle beneden gaan halen en zij  krijgt dezelfde gezangen en bandjes en is daarna in  de zevende hemel. Wouter is erg nuchter en vindt  geloof maar niets. We hebben afgesproken dat we  morgen om 17.30 uur voor de gezangen komen en  nemen afscheid voor deze dag. We zijn dus maar  lekker bij de Indiër gaan eten, hier staat gelukkig  geen knetterende televisie aan, maar aan de overkant  van de straat zie je iedereen in alle restaurants  hangend naar het scherm koekeloeren. Ik houd  persoonlijk niet zo van deze vorm van toerisme, ga dan  naar Benidorm of zo, er lopen zelfs in de zoveelste  moessonbui een aantal Australiërs in zwembroeken en  bikini met flessen bier in de hand, zo verpest je echt  het Laotiaanse leven. Zonder al deze verwende trekjes kun je dus geen vakantie houden, nu, geef mij dan maar Noord Laos met zijn bloedzuigers. Zittend voor ons huisje hoor ik op de achtergrond krekels, Laogeklets en regengekletter ( alweer of nog steeds?) en wordt terwijl ik langzaam wegmijmer lekgeprikt en besluit dus naar binnen te gaan.