|
dag 13 Shahba, Bosra, Amman |
|
Dag 13,
dinsdag, 01-08-2007
Vandaag nemen we afscheid van Ayman, de chauffeur, en Fayez, Rosa houdt
collecte en wij geven met een toespraak de enveloppe. We zijn
vertrokken naar Shahba,
het
land van de Druzen, op
sommige plekken één grote vulkanische
koeienvla . De basaltbrokken en -blokken steken overal in
kluiten
de kop op, vreemd landschap en nergens een minaret te
bekennen. Ze hebben hier een ander soort tempelgebouw met een ster
erboven met een witte, zwarte, rode, blauwe, gele en groene punt. Na
het bezichtigen van de basaltmijn gaan we naar Shahba,
waar we door Fayez worden rondgeleid. Een stad waar tussen de gebouwen
enkele overblijfselen uit de tijd van keizer Fillipos staan, dit was
zijn geboortedorp en hij heeft het voor eeuwig op de wereldkaart willen
zetten en dat is hem geloof ik aardig gelukt. In het museum zijn mooie
mozaieken te zien van Achilles en Dyonisus en Ariadne. "Yalla..Yalla",
naar Bosra
en daar is het nog onwezenlijker, de mensen wonen er echt nog gewoon
in de romeinse gebouwen, imposant, maar enigszins deprimerend met al
die zwarte basaltblokken. In de Citadel is het wereldberoemde theater,
erg compleet en in prima staat, zo verschillend dat de steden kunnen
overkomen alleen al door het materiaal dat gebruikt is. Als afsluiting
weer een heerlijke picknick en de toiletten zijn weer volvies of
viesvol? Fayez heeft weer van alles geregeld met flapjes, banaan en
perzik, en aan het eind overhandigt Niels de enveloppen aan Fayez en
Ayman in de bus, revererend aan het geweldige rijden en de overvolle
ineteressante verhalen over Syrië en zijn geschiedenis.
Helaas staan we nu al uren in de moordende hitte in niemandsland aan de
Syrische grens, volgens de douane zit er een omgebouwde tank in de bus,
waardoor er benzine gesmokkeld kan worden. Je moet de prijsverschillen
eens weten, dan vraag je je af waar we het hier over hebben, SP 0,05
in verhouding tot SP 0,04 per liter. Ayman ging volledig uit
zijn
dak, kreeg dus ruzie met een belangrijke douanier en werd afgevoerd en
wij wachten hier dus op een andere bus uit Damascus. Wat een
tijdverspilling en om half 6 staat er dus na 4 uur wachten een andere
bus.
In Jordanië
worden we
opgewacht door Omar, onze plaatselijke gids. Zijn ouders zijn, in
1968, gevluchte Palestijnen, geboren in de V.S. en
teruggekeerd
naar Jordanië. Hij spreekt met een vreselijk knauwend
Amerikaans
accent en nogal kortaf, waardoor ik hem niet zo goed kan volgen.
Jordanië oogt duidelijk veel luxer en toeristischer dan
Syrië
en dat blijkt ook wel meteen in het "Hillside
Hotel" ergens aan de rand van Amman. Er is een "poolbar", "lounchebar",
waitingroom" en "swimmingpool" ,dat
hebben we allemaal nog niet gehad in het buurland. We kiezen voor een
buffet in het hotelrestaurant en gaan lekker vroeg naar bed. Morgen
staat ons een dag van uitslapen, zwemmen, zonnen en centrum bekijken te
wachten en dat zal vast wel lukken.
|
|
