Dag 12,
maandag, 31-07-2007
Vandaag vertrekken we vanuit Palmyra
dwars door het
woestijn-/steppe gebied naar het Bagdad
café. Onderweg kregen we
uitleg over de Islam, de verschillen in overtuigingen van
Sjiieten, Soennieten, Druzen en Alewieten. De president van
Syrië behoort tot de stam van de Alewieten, ze komen
oorspronkelijk uit Perzië en zijn eigenlijk erg gematigd. De
feesten van allerlei groeperingen vieren ze met alle gemak, ook ons
eigen kerstfeest. De Druzen, de mannen zijn herken baar aan de forse
snorren, komen oorspronkelijk uit Jemen. Als dank voor het mee
veroveren
van Damascus mochten ze zich vestigen in "de Hauran".Ze
leven in de bergen tegen Libanon en Israël en hebben een eigen
Heilig Boek. Alleen geloofsgenoten mogen daarin kijken/lezen. Hun vrije
dag is de donderdag. De sjiieten zijn afstammelingen van de broer
van Mohammed, Ali, en het schijnt dat ze hem zelfs zelf hebben
omgebracht. Ze zijn erg streng in hun regels m.b.t. het geloof. Ik kan
het eigenlijk niet meer zo
goed bijhouden er komt zoveel informatie op me af, in ieder geval leeft
in Syrië alles "in peace gether together". Oh ja, een leuk
detail
om te weten is dat de aanhangers van Salmon Rushdie erg veel aan seks
doen in the city's , dat is tenminste wat ze willen.
En dan is daar ineens de afslag richting Irak/ Baghdad en
hebben we dus
even een fotosessie gehouden. Maurice is helaas te ziek om de bus uit
te kijken, laat staan stappen. "Yalla..Yalla..",verder naar het Bagdadcafé 66,
wat een geweldig plek om een theehuis te hebben, je zit hier compleet
in de middle of nowhere. Het lijkt
wel of je midden in een westernfilm beland , Naast het café
staat zo'n prachtige bijenkorfwoning en de omgeving kan ik helaas niet
beschrijven, de foto's spreken voor zich. Heerlijk ontspannen sfeer en
de thee is erg lekker. Hup, "Yalla..Yalla..", weer verder door deze
desolate omgeving en
we passeren de enige fosfaatfabriek van het land en rijden over de
eerste bewaakte spoorwegovergang en af en toe passeren we ineens een
oase. De Syrische regering probeert nieuwe oases te creëren,
het
water zit hier ± 120 m diep en met deze granaatappelbomen,
olijven- en pistachebomen vorm je weelderige plekjes van weldaad en
schaduw in een, over het algemeen genomen, toch wel vijandig landschap.
Terug in Damascus
zijn we meteen naar de Takieh
as-Sulaymaniyya,
een soort kunstnijverheidsmarkt, gegaan. Deze is gevestigd in een
complex dat ooit is gebouwd om Mekkagangers te herbergen. Onderweg
lekker een broodje dönner gegeten en limoensap gedronken. In
dit
complex nog een aantal zilveren voorwerpen gekocht en glazen
parfumflesjes, het is helaas erg rustig en we gaan dus ook nog even
naar
de soukh om parfum en een ring. De ervaring van een aankoop in zo'n
klein winkeltje is geweldig, nadat we bijna alle winkeltjes hebben
gehad. Veerle heeft nog even goed onderhandeld over een aantal
waterpijpen, "buy before you die" en een shawltje met muntjes, met de
opmerkingen dat we eeuwig toeristenprijzen betalen en dat heeft
geholpen. In "Ali
Baba " hebben
we gegeten en dat was toch vies/slecht. Raak je gewend aan
te lekker eten? Terwijl Veerle en Marion in een winkel lekker
galajurken staan te bewonderen en te passen heb ik nog een geweldig
gesprek over de
wereldpolitiek, democratie en Bush en Condoleca Rice, die
Syrië en Irak zien als
het As van het Kwaad.
Mensen willen daar wel graag over praten,
ze zijn erg gefrusteerd over de behandeling door het westen. Daarna
naar het hotel, morgen vertrekken we naar Jordanië en nu mag
ik
nog éénmaal douchen met een veel te kort
douchegordijn.
Niet praktisch, dus even dweilen met de handdoek.
|
|
