dag 15  Jerash, Dode Zee

Dag 15, donderdag, 03-08-2007

Vandaag eens een andere dag, we gaan naar een sparesort aan de Dode Zee en onderweg doen we Jerash aan. We stappen in de heerlijke luxe bus met Majid als chauffeur en voor de komende dagen ook onze trouwe waakhond, de agent die nog maar net droog is achter zijn oortjes, Ayteh ( spreek uit als Adje). Groepen groter dan 15 man hebben in dit land een voorkeurspositie en krijgen dus continue bewaking, service van het land. Omar geeft ons onderweg enige uitleg over Amman met zijn dure voorsteden als Andoun ( met appartementen van 250 m² voor 500.000 JD) en over de vluchtelingenkampen met wel 100.000 Palestijnen. Zij woonden eerst in tenten en nu in huizen. Daarna rijden we door het prachtige landschap en komen bij de rivier de Zarqoen, deze loopt ook dwars door Jerash. Bij deze rivier speelde het verhaal uit de Bijbel zich af over de profeet Jakob en zijn broer Jesaja, dus even een kleine fotosessie. Jerash is helaas al in de stemming van het jaarlijkse Jerashfestival en daardoor staan er nogal wat eet- en dranktenten tussen en naast de prachtige monumenten. Omars informatie over de stad is goed en we genieten dus van allerlei speciale dingen en feitjes. Erg indrukwekkend is de tempel van Artemis met het grote voorplein en zijn prachtige zuilen, die zelfs met de wind meebewegen. We mogen er tegen duwen en dan zie je de zuilen serieus bewegen, ze zijn dus tegen aardbevingen bestand. Een geweldige ervaring dit bewegen van zo'n zuil. Jerash is ook erg mooi, maar ondertussen hebben we al zoveel moois gezien en zoveel soorten zuilen. Ik begin al aan een "zuilenmemorie" te denken van alle bezochte monumenten. Na een rondleiding van 2 uur gaan we de bus in richting Dode Zee. Op het laagst bewoonde punt van de aarde, 400 m onder de zeespiegel, krijgen we eerst een lunch met de meest vreselijk lekkere gerechten en toeten/ toetjes. Daarna een locker genomen, alleen in de herenkleedkamers!!!, vrouwen houden toch hun kleren aan, of is dat hier anders?
Spullen onder een tent op ligbedden gelegd en het water in. Aan de overkant ligt Israël en beide landen zijn op het moment hard bezig maatregelen te nemen tegen het jaarlijks verder zakkende waterpeil, 80 cm ! Ze mogen wel opschieten, want anders is deze zee echt dood.
Het water is gewoon heet en de sensatie van drijven is niet te beschrijven, probeer niet te staan, want je kantelt als een dobber aan een hengel. We volgen de instructies van Omar en gaan niet langer dan 15 min. in het water, het werkt nogal heftig in op je huid. Af en toe smeren we ons in met de zwarte smurrie vol zoutkristallen en laten onze huid dan opdrogen, waarna we het weer afspoelen. Allemaal goed voor het zachte huidje en het stinkt lekker naar zwavel. Als je blaren op je voetzolen wilt moet je zonder slippers naar het water lopen, kokend is het zand. Na het omkleden nog even een "health spashop" bezocht waar ze de meest idiote Jordaanse souvenirs verkopen en gelukkig ook allerlei lekkere smeersels van Dode Zeewater, Dode Zeezout en Dode Zeemodder. De komende jaren zie je onze huid steeds meer verjongen als ik de artikelen moet geloven. Terug in Amman is Marion ziek op bed gaan liggen en zijn we naar een shawarmatent in de buurt gegaan, we zijn er maar voorbij gelopen! Er is verder niets in de buurt en we hebben ons dus maar aan het buffet gewaagd in het hotel. Na een gezellige avond in de lobby met een gedeelte van de bende, zijn we naar bed gegaan, morgen vertrekken we om 8 uur.

meer foto's pijl naar links Index pijl