Dag 15,
donderdag, 03-08-2007
Vandaag eens een andere dag, we gaan naar een sparesort aan de Dode Zee en onderweg
doen we Jerash
aan. We stappen in de heerlijke luxe bus met Majid als chauffeur en
voor de komende dagen ook onze trouwe waakhond, de agent die nog maar
net droog is achter zijn oortjes, Ayteh ( spreek uit als Adje). Groepen
groter dan 15 man hebben in dit land een voorkeurspositie en krijgen
dus continue bewaking, service van het land. Omar geeft ons onderweg
enige uitleg over Amman
met zijn dure voorsteden als Andoun
( met appartementen van 250 m² voor 500.000 JD) en over de
vluchtelingenkampen met wel 1 00.000
Palestijnen. Zij woonden eerst in tenten en nu in huizen. Daarna rijden
we door het prachtige landschap en komen bij de rivier de Zarqoen, deze loopt
ook dwars door Jerash.
Bij deze rivier speelde het verhaal uit de Bijbel zich af over de
profeet Jakob en zijn broer Jesaja, dus even een kleine
fotosessie. Jerash
is helaas al in de stemming van het jaarlijkse Jerashfestival
en daardoor staan er nogal wat eet- en dranktenten tussen en naast de
prachtige monumenten. Omars informatie over de stad is goed en we
genieten dus van allerlei speciale dingen en feitjes. Erg
indrukwekkend is de tempel
van Artemis
met het grote voorplein en zijn prachtige zuilen, die zelfs met de wind
meebewegen. We mogen er tegen duwen en dan zie je de zuilen serieus
bewegen, ze zijn dus tegen aardbevingen bestand. Een geweldige ervaring
dit bewegen van zo'n zuil. Jerash
is ook erg mooi, maar ondertussen hebben we al zoveel moois gezien en
zoveel soorten zuilen. Ik begin al aan een "zuilenmemorie" te denken
van alle bezochte monumenten. Na een rondleiding van 2 uur gaan we de
bus in
richting Dode Zee.
Op het
laagst bewoonde punt van de aarde, 400 m onder de zeespiegel, krijgen
we eerst een lunch met de meest vreselijk lekkere gerechten en toeten/
toetjes. Daarna een locker genomen, alleen in de herenkleedkamers!!!,
vrouwen houden toch hun kleren aan, of is dat hier anders?
Spullen onder een tent op ligbedden gelegd en het water
in. Aan de overkant ligt Israël en
beide landen zijn op het moment hard bezig maatregelen te nemen tegen
het jaarlijks verder zakkende wa terpeil,
80 cm ! Ze mogen wel opschieten, want anders is deze zee echt dood.
Het water is gewoon heet en de sensatie van drijven is niet te
beschrijven, probeer niet te staan, want je kantelt als een dobber aan
een hengel. We volgen de instructies van Omar en gaan niet langer dan
15 min. in het water, het werkt nogal heftig in op je huid. Af en toe
smeren we ons in met de zwarte smurrie vol zoutkristallen en laten onze
huid dan opdrogen, waarna we het weer afspoelen. Allemaal goed voor het
zachte huidje en het stinkt lekker naar zwavel. Als je blaren op je
voetzolen wilt moet je zonder slippers naar het water lopen,
kokend is het zand. Na het omkleden nog even een "health spashop"
bezocht waar ze de meest idiote Jordaanse souvenirs verkopen en
gelukkig ook allerlei lekkere smeersels van Dode Zeewater, Dode Zeezout
en Dode Zeemodder. De komende jaren zie je onze huid steeds meer
verjongen als ik de artikelen moet geloven. Terug in Amman is Marion
ziek op bed gaan liggen en zijn we naar een shawarmatent in de buurt
gegaan, we zijn er maar voorbij gelopen! Er is verder niets in de
buurt en we hebben ons dus maar aan het buffet gewaagd in het hotel. Na
een gezellige avond in de lobby met een gedeelte van de bende, zijn we
naar bed gegaan, morgen vertrekken we om 8 uur. |
|
