|
dag 16 Nebo,
Madaba, Kerak |
|
Dag 16,
vrijdag, 04-08-2007
Rond 4 uur begint
de minaret heerlijk te jengelen en ik ben dus goed op tijd wakker. Na
het inpakken, eten  en de zieke verzorgen vertrekken we naar Nebo, de
berg waar vanaf Mozes het Beloofde Land aanschouwde, nadat hij
40 jaar
door de woestijn had gezworven. Helaas is het heiïg en zien we
vaag de overkant, het land dat er niet is, zonder naam en grenzen
volgens de landkaarten in Syrië
en Jordanië.
Op een heldere
dag zal het uitzicht spectaculair zijn, maar helaas blijft het vandaag
gewoon bij mooie plaatjes. Daarna gaan we naar Madaba, Ma = water en Diba = vruchten,
ooit heette het Madiba
en hier is in de kerk de
vloermozaiek te zien van de toenmalige wereld met als centrum Jerusalem.
We kwamen er hier achter dat Ayteh echt voor onze veiligheid is, want
hij helpt zelfs bij het oversteken. Onderweg zijn we naar een
Queen Ranya Foundation for disabled people geweest waar ze
mozaieken, meubels, potten e.d. maken. Heel mooi en
héél duur, het
wordt wel gratis verscheept naar Nederland. Verder met de bus over de Kings
Highway naar Kerak,
het stadje heeft zulke smalle straten dat de bus er
eigenlijk niet doorheen kan, overal staan ze ook nog dubbel
geparkeerd. Maar het lukt de chauffeur en we gaan eerst weer
eens eten in een restaurant tegenover het fort. Omar is een ander soort
gids dan Fayez, maar hij is heel open in het beantwoorden van onze
vragen,
ook over de Sharia, de Islamitische wetten. Na het bezoek volgen we de
weg waarover profeten, karavanen, Romeinen en Mozes allemaal gelopen
hebben, hij gaat tot Eilat/
Aqaba en ernaast loopt een weg aangelegd
door de Romeinen voor hun legioenen. De plaatsnaam Lagoen
(legioen)
herinnerd hier nog aan. Overal zijn huizen met olijfbomen in de tuin en
afscheidingen van grote cactussen. Her en der zijn
bedoeïenententen met de
bijbehorende geiten/schapen. Verder is alles dor, droog en zanderig,
stenig. En ineens staan we bij de kloof van de Wadi al Najib,
een geweldig indrukwekkende canyon variërend van 400 tot 1200
m diep
met onderin het riviertje dat richting Dode Zee stroomt en helaas door
een dam is getemd. Afgelopen winter was Omar hier gestrand met
een
groep Nederlanders, ze waren ingesneeuwd en het duurde 2 dagen eer ze
hen met de helikopters konden ontzetten. Langs de Kings Highway
ergens thee gedronken in een overvolle bazaar en dan komen we nog
twee herders met hun dromedarissen tegen in een vreselijk verlaten
landschap.
Nu zitten we in het "Petra
Diamond Hotel" in Wadi Mossa, de stad naast Petra en we hebben
net onszelf heerlijk kunnen ontspannen. Het hotel ligt op een bergtop
en ik voel mijn
bovenbeenspieren goed nadat we na het lekkere en gezellige avondeten
weer naar boven moesten lopen als een stel klipgeiten. |
|
