|
dag 9, Assadmeer,
Rassafeh, Deir ez Zawr |
|
Dag 9,
zaterdag, 28-07-2007
Vannacht
heerlijk geslapen, zonder de kakefonie van straatgeluiden en daarna een
heerlijk ontbijt met croissant, gevuld met pasta en walnoten, een
broodje ei, tomaat, komkommer en olijven. Met de bus gaan we naar Buhayrat el Assad,
het Assadstuwmeer, waar  op
een landtong het bakstenen kasteel Qala'at
Jaabar ligt.
In dit heerlijke heldere, koele zachtblauwe water hebben we gezwommen
en daarna in de zon op zitten drogen met als uitzicht deze prachtige
burcht. Daarna naar Rassafeh,
met hier en daar zicht op de Eufraat en langzaam merk je dat je de
woestijn in duikt. Overal zie je onderweg de betonnen pijpen van
irrigatiekanalen naar de dorpen en de rest van het landschap is
zandkleurig. Rassafeh
is een romeins-byzantijnse stad en een
absolute must door de verlatenheid. Er is veel gebruik gemaakt van een
lokaaal gesteente, gypsum, waardoor het 'de Witte' werd
genoemd en door het gebruik van een marmer met veel kristallen voor
belangrijke gebouwen werd het ook wel 'Kristallen Stad" genoemd.
Immense waterreservoirs zitten er onder de grond en ondertussen loopt
de thermometer van Rosa op tot 50° C, helaas gaat hij
niet
hoger en zullen we het nooit weten. Het is niet ondraaglijk, maar wel
zeer heet. En dan gaat met vlagen het fototoestel open noch dicht,
oorzaak is hoogstwaarschijnlijk het fijne woestijnstof, of het is zo
heet dat de batterij het niet kan bolwerken. ondertussen proberen er
een aantal kinderen muntjes te verpatsen in deze hitte. We zijn dus
blij met de koelte van de bedoeïenentent waar we lekkere
gevlochten en
gevouwen flapbroodjes met fijngehakte olijven, kaas, aardappel-ei en
spinazie-kruiden als vulling krijgen met daarnaast nog pizzaflapjes met
oregano-sesamzaad en tomaat-oreganovulling en sappige peren en ander
fruit. Het is een superpicknick, Faye z heeft dit vanmorgen al
meegenomen uit Aleppo, geweldig zo'n gids!
Nog even een "sanitaire stop" en dan door de woestijn naar Deir ez Zawr, waar
we in het "Ziad Hotel" zitten.
Tijdens de reis krijgen we veel informatie over het huwlijk en
maagdelijkheid in het huidige Syrië en vroeger, het lijkt wel
een
excursie/schoolreisje, maar het is wel erg interessant. Na de
verkoelende douche in het hotel komen we er achter dat we redelijk
verbrand zijn aan het Assadmeer.
Helaas is onze ervaring met de binnenstad en soukh van Deir ez
Zawr erg wisselend, er zijn heel erg aardige mensen en ook
mensen die ons
beledigden en uitschelden. Er zijn hier veel vluchtelingen uit Irak.
Er vragen mensen om met je op de foto te mogen, een soldaat
gaat
zelfs met Veerle op de foto. Maar hij wordt nog geen 10 sec. later
verrot
gescholden door een omstander. Lopen we langs een pittabakker en die
vraagt of we een foto
willen maken van hem en zijn traditionele oven en daar krijgen we een
brood mee en we mogen absoluut niet betalen.
Met Wijnand en Danny gaan we naar "Lailatys" en dat is dus een
veredelde Syrische McDonalds. Voor het eten hoef je
er niet te gaan zitten, maar het publiek is weer heel anders. Veel
groepjes vrouwen/meisjes bij elkaar. Zeer vlotte jonge meiden zonder
hoofddoekjes, wel met te korte shirts en opvallende kleding, lurkend
aan een waterpijp. Zusters van de orde van moeder Theresa met
mindervaliden zijn hier een verjaardag aan het vieren. En het is
wachten op een
plek om te eten. Zeker een verademing om te eten en niet bekeken te
worden. |
|
