Dag 18, zaterdag 29-07-2006

Vroeg uit de veren, want we gaan naar het Hinboun Park, de bagage is minimaal, want er zijn beddengoed, lakens en muskietennetten, wel slippers en wandelschoenen meenemen voor het geval dat. De chauffeur houdt er een flink tempo in en we verlaten Vientiane via de enige 4-baansweg, die al na een aantal kilometers verandert in de welbekende 2-baans met en  zonder kuilen. Er wordt onderweg een hond aangereden,  toeteren helpt niet altijd, maar gelukkig hebben we geen  kinderen geraakt. De eerste stop is Wat Phabat Phansane,  een nationaal monument, want Boeddha heeft hier ooit voor de  dorpelingen zijn voetafdruk achtergelaten. Deze is zo te  zien iets uitvergroot en daarna met goud bekleed, er is een  mooie verstilde Wat boven gebouwd in deze rotsachtige  omgeving met ernaast een heel kleurige gebedsruimte met  allerlei slingers. Terug in de bus wil Manna ons gaan  vermaken en hij probeert moppen te vertellen, maar helaas is  humor in ieder land anders en dan moeten we liedjes gaan  zingen, niemand doet dat dus, waarna hij een heel mooi  gevoelig nummer van de Pathet Lao zingt. Tweede stop is de  koffiestop en ondertussen kan de band verwisseld worden, hij blijkt ineens lek te zijn. Bij het verlaten van de ‘snelweg’ gaan we het park in en de omgeving verandert totaal, een karstlandschap met prachtige taferelen en halverwege hebben we een stop bij een heus panorama, waar we de stokbroden met tonijn en iets te veel koriander opeten, terwijl we het landschap op ons in kunnen laten werken. Na 20 minuten komen we bij Nahine, aan de rivier Nam Hin Boun en daar liggen al 6 boten klaar, in iedere boot kunnen 3 passagiers. Het zijn smalle kano’s met een drijfstang erachter, goede bootsman, stoeltjes met zitting ( niet dat het iets helpt) en leuning. Het is weer een tocht waar je ogen te kort komt, het water staat erg hoog en veel land is overstroomd, het ziet eruit als een wetland met bomen in de rivier waar hertshoorn, varens, bekerbloemen, vruchten en orchideeën aan groeien met hier en daar grote bijen- en wespennesten.
De mensen vissen op de chinese manier en  vangen vogeltjes met kantelnetten op de  oevers. Overal ook kinderen die zwaaiend, aan  de waterkant of in bootjes, Sawadee roepen.  In Sala Hin Boun hebben we een geweldig  uitzicht over de rivier en de heuvels en  genieten we van soep, vis in bananenblad,  sticky rice, gebakken groente en het toetje,  bananen geflambeerd in Làoláo, weer een  supermaaltijd en wat hebben we heerlijk met  zijn allen gelachen. Onder de klamboe geniet  ik  na in de stilte van dit park.