Dag 4, zaterdag
15-07-2006
Mijn god, wat een
nacht, heerlijk geslapen en om 5 uur wakker geworden van wat geprik, ik
dacht
aan bedvlooien, dus even naar het toilet en daarna met de zaklamp gaan
kijken
naar de oorzaak. Nou, het was geweldig, door de nachtelijke
moessonbuien was de
hele mierenkolonie aan mijn kant van het bed binnen gekomen . Wat
weggeveegd en
verder slapen dacht ik zo, maar puntje bij paaltje was het een drama,
geruimd
tot 7.30 uur. Alles zat onder, de tassen, schoenen, toilettas, bed,
noem maar
op. Dus alles leeg en schoon maken en op de veranda inladen, waar na
een tijdje
blijkt dat daar al de rest van de kolonie klaar zit om mijn spullen op
te wachten.
Wat een drama! We zijn dus als laatste aan tafel en hebben toch nog
geprobeerd
te genieten van de noedelsoep met ei en groenten. De bagage goed
verdeeld in de
kleine rugzakken, want we gaan op pad.
Het dorp
uitgelopen langs hutten met hangbuikzwijntjes en meteen moeten we al
door een
rivier waden, want de bamboebrug is ingestort ( volgens mij al jaren
geleden ).
Aan de overkant sokken en schoenen weer aangedaan en op pad. Tjee, wat
een
hitte, ik zweet me de blubber,…. nou blubber zullen we nog
genoeg zien.
Iedereen
loopt zo’n beetje in zijn/ haar eigen tempo en soms
loop je alleen en dan weer ineens met zijn drieën, het pad
door de jungle wijst
zichzelf. Op sommige plekken moeten we glibberend en glijdend berg op
en af, op
is niet echt leuk, maar gelachen dat we hebben en een mooi uitzicht dat
we hebben
over het woud. Totdat we er bij de eerste rust achter komen dat er ook
bloedzuigers zijn en we hebben de eerste bij Kaat ontdekt en
verwijderd. We lopen
verder door een soort bamboebos, prachtig dat gekraak om je heen en
hier krijg
ik een bamboestok van een drager om het lopen wat te vergemakkelijken.
Midden in het
stille woud krijgt Rob ineens een paniekaanval door al die bloedzuigers
aan zijn
schoenen en sokken. Mijn eerste gedachte is dat het een grapje is en ik
moet
lachen totdat ik merk dat het echt is en samen met Dini hebben we alles
zo goed
mogelijk bloedzuigervrij gemaakt. Daarna hebben
we
een middagpauze op een “open plek “ met wat rijst
met groente. Lekker op mijn
regencape gezeten, die weer op bladeren van een boom (tegen
de
bloedzuigers) ligt en bloody bloodsucker-
inspectie gehouden,
de gids komt niet meer bij van het
gegil van Veerle.
We hebben gelukkig
niet meer zo lang te lopen ± 1½ uur, want we
hebben een erg hoog tempo ondanks
de vele modderpartijen. Onderweg heeft Manna ons geleerd dat we in Laos
niet te
vaak mooi moeten zeggen aangezien dat voor de Laotianen
“schaamhaar “ betekent.
‘Khob chai la lai’
betekent
“bedankt “. Onderweg weer kleine watervallen en
prachtige grote blauwe vlinders
en wat een stilte, met volle teugen heb ik ervan genoten. Om twee uur
komen we
bij het Akkadorp Soem Ban Mai aan (
Ban = dorp en Mai = nieuw ) en hebben eerst buiten het
dorp gewacht op een
boomstam, waarna we naar het huis van de chief zijn gegaan.
Wat een modderbende zeg, dit
zijn zware omstandigheden en
overal stront van koeien, kippen, varkens en honden. Onszelf opgefrist
aan de
dorpspomp, alles is doorweekt en mijn broek totaal onder de modder,
mijn schoenen
wil je niet zien ………….. hoe
ik die morgen weer aan moet zien te krijgen weet ik
niet.
Leuke
foto’s van
kinderen gemaakt en van een sirihpruimende varkenshoedster. Bij de
chief worden
we verwelkomd met heet water en later gemberthee en toen hebben we de
klamboes
opgehangen, een erg leuk gezicht al die netten in zijn slaapruimte en
op de
veranda. Lekker rijst met groente gegeten en er staan een paar
prachtige
vrouwen om ons heen…..familie?? Veerle en ik laten ons
fotoboekje zien van
thuis en ze vinden het prachtig om haar harp te zien spelen en laten
daardoor
gewillig foto’s van zich maken. Veerle schrikt nogal van de
cicade, waar de
kinderen mee spelen en die mensen hebben daardoor weer vreselijk veel
plezier.
Overal lopen kippen, hanen, honden, kinderen, rochelende
huisgenoten e.d. en de Làoláo gaat weer goed rond, wat
een
bocht zeg, maar ja beleefdheidshalve kan je niet steeds afslaan.

De was is, op mijn
sokken na, droog en we kunnen na een heerlijke massage gaan slapen.
Tenminste,
dat denken we, want wat een gekakel, dat felle licht, de generator die
gelukkig
om elf uur uitgaat, en die beesten- en mensengeluiden.
|