Dag 17,
zaterdag, 05-08-2007
Zo, duidelijk
kamelengebied, volgens mij zijn de matras en het kussen van super
kamelenhaar, bikkelhard. Voor het eerst een koude douche op onze reis,
dwars door Syrië steeds heet water gehad en nu in het meest
toeristische gebied van Jordanië istie ijskoud. 8.00 Uur zijn
we
de deur uit om vroeg in Petra
te zijn, de busrit is erg kort en na een klein stukje lopen staan we
voor de ingang, waar we de paardjes bestijgen. Leuk en helaas te kort,
vroeger moest je te paard door de kloof, nu moet je lopend. Omar
vertelt erg veel en bouwt zijn verhaal super op en ik heb tussendoor
zoiets van "schiet toch
op man, ik wil Petra zien" . en dan sta je ineens in een
smal stuk van de "Siq" en
je vangt een glimp op en je realiseert je dat je Petra tot een
afstand
van 15 m bent genaderd zonder het in de gaten te hebben. Overweldi gend
die formatie van uitgehouwen tombes in die mooie zachte kleur steen. We
krijgen volop de tijd en het is voor Veerle een feest, het boeit haar
enorm. Je kunt wel een hele dag door blijven fotograferen en filmen als
je wilt, het is zo prachtig en met het veranderen van het zonlicht zo
afwisselend. Af en toe lekker klauteren en soms genieten van de meest
bizarre kleuren. Omar heeft ons een gedeelte van de dag begeleid en
uitleg over de 'highlights' gegeven. In de middag zijn we naar de top
met Wadi Ed-Deir
gelopen, zo'n 850 uit de rotsen gehouwen treden omhoog , maar
zeker de moeite waard en daarna nog een stuk verder naar de Wadi Arabia
met een super uitzicht over de omgeving, ruwe rots- en bergformaties
met zicht tot Israël. Op de terugweg ook weer allerlei tempels
en
tombes aangedaan, het is nu een stuk stiller, want het is het heetst
van
de dag. De jongsten onder ons gaan ook nog even naar het hoogste punt
van Petra zelf, Jabal
Al-Madbah, de Offerhoogte, moeilijk te vinden aangezien er
 een
vrijwel onbegaanbaar pad is. Toen weer terug, aangezien er buiten het
gebied een bus op ons staat te wachten. Aan het eind van El-Siq
staan de paardjes al klaar, mits je er voor betaalt natuurlijk, dus
lopen we maar. Een jonge bedoeïen probeert Veerle op zijn
paard te
krijgen en ze kan voor nop meerijden, eerst loopt hij er naast dan zit
hij voorop en ineens gaat het in galop over het pad zodat Veerle zich
vast moet klampen aan zijn gespierde torso. Na een woeste rit komt hij
vragen of hij haar naar de bus mag rijden via de brug over de rivier.
Prima, maar als we aankomen bij de bus is er nog geen paard, laat
staan een bedoeïen met die blonde Bergse te zien en na een
tijd
lichtelijk zenuwachtig zoeken komen ze rustig aangereden en biedt hij
zijn excuses aan, geeft uitleg dat we hier niet in Egypte zijn, maar in
Jordanië en dat ik goed op mijn dochter/zijn vriendin moet
passen. Ja, dat weet ik ook wel! Hij heeft Veerle meegenomen naar zijn
dorp en haar daar hun huizen en het leven laten zien en hij haar aan
zijn vrienden natuurlijk. Dit dorp wordt bewoond door de mensen die tot
voor kort in Petra in de monumenten woonden, zij moesten allemaal
verhuizen naar deze nieuwe plaats met uitzicht op het oude Petra.
Toen snel met de bus naar het hotel, spullen op de kamer gelegd en
schone kleren gepakt, want we gaan relaxen in de Hamman, het is niet
echt lang, maar wel verfrissend en zeker verschonend en relaxend. Aan
het eind nog sloten met thee gedronken. Terug in het hotel hebben we 's
avonds een barbecue met de 'Djozergroep' op het terras voor het hotel,
persoonlijk vind ik ze erg aanwezig, maar ja. Aan het eind van de avond
nog even een Naguileh en dan weer het bed in.
|
