Dag 3, zondag, 22-07-2007
Vroeg ont bijten en 8.45 uur kunnen we
vertrekken naar de grens, het
landschap is leeg en dor en gelukkig worden er her en der bomen
aangeplant. Bij de Syrische grens staan we 15 minuten en bij de
Libanese grens 45
minuten te wachten. Deze laatste douaniers maken er een lolletje van
en hebben alle tijd. Er is er èèn jarig en Veerle
en ik staan net
aan het loket, waardoor we ook heerlijk bakhlava getrakteerd krijgen en
daar genieten we volop van. De grenspost is
één grote chaos, auto's en
bussen proberen links en rechts elkaar te passeren en ze zijn totaal
niet
bereid een ander voor te laten gaan.
Onze geweldige chauffeur
manouvreert overal tussen door en daardoor komen we al snel in de Bekaavallei, hier
moet je soms
stoppen bij wegversperringen van militairen of Hezbollah
( het gebied
rond Baalbek is
in hun handen) Het is een vruchtbare vallei met alleen
agrarische bedrijven en aangekome n in Baalbek moeten we
eerst de
grootste door mensen gemaakte steen ter wereld gaan bekijken en
beklimmen, met in de verte al de grootse pilaren van de Jupitertempel in
zicht. Wouter kan hier al meteen
een Libanese vlag bemachtigen voor
$7,- en daarna worden we bij het tempelcomplex
geconfronteerd door
Hezbollahliederen uit een
luidspreker en marktkooplui die van alles aan
je proberen te slijten, want er komen hier amper nog toeristen. Naast
onze groep zijn er misschien nog 12 anderen, waaronder gezinnen. Zou
het 40 ºC zijn? Vast, het is gewoon erg heet en gelukkig
hebben we
een gezellige, vriendelijke gids met een goed verhaal en hij praat
zelfs luid als je nog ergens op afstand staat te fotograferen. Wat een
complex, wat een zuilen heeft de Jupitertempel,
overdonderend en wat een mooie Bachus(Venus)tempel
met supermooi beeldhouwwerk, veel is goed
bewaard gebleven. Je weet
niet waar je moet kijken, er is zoveel te zien, het is allemaal zo
groot
met op de achtergrond de bergen en het is wel heel heet.
Daarna naar Aanjar, Fayez
heeft
er weinig behoefte aan, aangezien er geen plaatselijke gids
aanwezig is, maar we willen allemaal en we gaan dus. Bij aankomst
snappen we wel waarom Fayez liever niet wil, we passeren hier een wel
erg vervelende Hezbollahcontrolepost vlak voor het complex. Het is
absoluut de moeite waard, de locatie met zicht op vallei en bergen
geeft dit Romeins/Byzantijns/Ottomaans paleis/citadel iets speciaals.
Mooi de afwisseling van gebakken steen en grote natuurstenen blokken;
halverwege komt Fayez zelf nog stiekem enige uitleg geven over de
manier van bouwen, als Syriër mag hij hier natuurlijk absoluut
niet gidsen!
Als afsluiting zijn we in een wegrestaurant heerlijke pizza's gaan eten
en kopen een halve kilo lekkere bakhlava voor onderweg en bezoeken nog
even een taxfreeshop om onze weg naar de grens te vervolgen. De chaos
is hier nog groter dan vanochtend en we gaan dus gedwee weer in een rij
om uitgestempeld te worden door de vriendelijke douaniers. Plotseling
gaat me daar toch iemand door het lint en die wordt door 4 man even
naar een afkoelkamertje gebracht en na nog geen 5 minuten staat hij
weer lachend bij de balie de douaniers te omhelzen en te
kussen.....onbegrijpelijk. 
Op de terugweg zijn we nog naar Jabal
Kassion gegaan, met uitzicht over Damascus, je
ziet de zeer grote Omayadenmoskee met de oude stad
er omheen, midden in deze huizenmassa
. Verkopers van gebrande noten en gedroogde vruchten lopen hier rond
met hun karretjes en we laten het ons goed smaken. Onder aan de berg
passeren we nog het prachtige moderne monument voor de onbekende
soldaat. 's Avonds wandelen we lekker naar de oude stad en genieten van
de soukh, waar Veerle bij iedere juwelier minstens
één diadeem past en Wouter en ik
maar waterpijpen bestuderen. We zoeken naar het Abou El Azirestaurant
en belanden in een voltreffer, het "Jasminrestaurant" ( volgens mij
gewoon dezelfde locatie) en we eten lekkere kebab, fattekis
(yoghurt)kip met kabash
(kerrierijst) en kebbeh (gehakt in
deeg) en nemen daarna nog in een booza
(ijssalon)
ijs met een lading superheerlijke pistacheschaafsel. In een
vlaggenwinkel ergens tussen/boven andere winkeltjes verstopt, koopt
Wouter nog een Syrische vlag en Marion Syrische stickers voor op school
en we krijgen verkiezingsposters van Assad erbij en we gaan dus weer
zeer voldaan naar ons hotelbed. |
|
